Θεία Χάρη
Herman Hoeksema
Όπως ο Άγιος, ο Θεός είναι ευγενικός. Ο όρος χάριτος όπως εμφανίζεται στην Αγία Γραφή έχει πολλούς διαφορετικούς συνειρμούς. Η βασική του αντίληψη, από την οποία μπορούν εύκολα να αντληθούν όλες οι άλλες έννοιες, είναι η χάρη, η ευχαρίστηση ή η ελκυστικότητα. Η εβραϊκή λέξη חֵן (ḥên-grace) προέρχεται από το ρήμα חָנַן (ḥênan), που σημαίνει "να κλίνει" και, σε piel (εβραϊκή "ένταση"), σημαίνει "να κάνει δίκαιο, ευχάριστο, ευγενικό". Παροιμίες 22:11: "Όστις αγαπά την αγνότητα της καρδίας, διότι η χάρης των χειλέων αυτού, ο βασιλεύς θέλει είσθαι ο φίλος αυτού".
Αυτό ο απόσπασμα είναι σημαντικό επειδή η χάρη εδώ έχει προφανώς την έννοια της ευχαρίστησης. Ο άνθρωπος μιας καθαρής καρδιάς μιλάει ευχάριστα λόγια. η ομιλία του είναι χαριτωμένη, ώστε για χάρη του ο βασιλιάς απολαμβάνει να τον έχει γύρω και να επικοινωνεί μαζί του. Αλλά το πέρασμα μας πληροφορεί επίσης ότι αυτή η ευχαρίστηση και η χάρη του λόγου δεν είναι μια επιφανειακή ομορφιά, ούτε η ευχάριστη κολακεία, αλλά η ελκυστικότητα και η χάρη της ηθικής καλοσύνης και αγνότητας. Η "χάρη των χειλιών του" έχει τις ρίζες της στην καθαρότητα της καρδιάς. Μια ηθικά καθαρή ομιλία είναι πραγματικά χαριτωμένη. Ομοίως, στον Ψαλμό 45:2: " Εσύ είσαι ωραιότερος από τους γιους των ανθρώπων· χάρη ξεχύθηκε στα χείλη σου· γι' αυτό, σε ευλόγησε ο Θεός στον αιώνα." Και εδώ, η χάρη χρησιμοποιείται για να δηλώσει την ελκυστικότητα και την ομορφιά του λόγου ριζωμένη στην ηθική καλοσύνη. Στις Παροιμίες 31:30, η λέξη χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει την εξωτερική χάρη και την ομορφιά της σωματικής μορφής, η οποία λέγεται ότι είναι μάταιη από μόνη της.
Η ελληνική λέξη που αντιστοιχεί στο εβραϊκό חֵן (ḥên) είναι χάρις (kháris-χάρις). Προέρχεται από χαϊρείν, που σημαίνει «να χαίρεσαι, να χαίρεσαι». Ως εκ τούτου, η χάρη δηλώνει αυτό που προσφέρει χαρά και απόλαυση: γοητεία, αγάπη, χάρη και ευχαρίστηση. Απ’ο Τον Κύριο, διαβάζουμε ότι όλοι τον έδωσαν μαρτυρία και αναρωτήθηκαν για τα ευγενικά λόγια που προήλθαν από το στόμα Του (Λουκάς 4:22), με το οποίο εννοείται ότι η ομιλία του Κυρίου ήταν εξαιρετικά ευχάριστη και ότι ήταν ένας γοητευτικός ομιλητής .
Στον Κολοσσαείς 4:6, ο απόστολος παρακαλεί τους πιστούς ότι η ομιλία τους πρέπει πάντα να είναι με χάρη, ωριμασμένο με αλάτι, ώστε να γνωρίζουν πώς πρέπει να απαντούν σε κάθε άνθρωπο. Η συνομιλία τους πρέπει να χαρακτηρίζεται από τη χάρη της ηθικής καθαρότητας και του αγιασμού. Παρομοίως, στην Εφεσίους 4:29, "Μην εξελίσσεται από το στόμα σας καμία διεφθαρμένη επικοινωνία, αλλά αυτό που είναι καλό για τη χρήση της οικοδόμησης, ώστε να υπηρετήσει τη χάρη στους ακροατές". Ο λόγος που δίνει χάρη στους ακροατές, δηλαδή ευχάριστο και ελκυστικό για αυτούς, εδώ βρίσκεται σε αντίθεση με την "διεφθαρμένη επικοινωνία", από την οποία είναι φανερό για άλλη μια φορά ότι η χάρη υποδηλώνει μια ομορφιά που έχει τις ρίζες της στην ηθική καθαρότητα και καθαρότητα.
Ο απόστολος Πέτρος γράφει: "Για ποια δόξα είναι, αν, όταν σφυρηλατήσετε για τα λάθη σας, θα πρέπει να το υποφέρετε υπομονετικά; Αλλά αν, όταν κάνετε καλά και πάσχετε γι 'αυτό, το παίρνετε υπομονετικά, αυτό είναι αποδεκτό με τον Θεό "(1Πετ. 2:20). Ο Έλληνας για αυτή την τελευταία έκφραση είναι τοΰτο χάρις παρὰ Θεῷ (αυτή είναι χάρη προς τον Θεό). Το νόημα είναι ότι ο πόνος για τη δικαιοσύνη είναι ωραίος και ευχάριστος στα μάτια του Κυρίου. Τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη, η χάρη υποδηλώνει την ιδιότητα ή την αρετή της ομορφιάς, της ευχαρίστησης, της γοητείας και ειδικότερα της γοητείας και της ομορφιάς που έχει ρίζες στην αληθινή καλοσύνη, την έκφραση της ηθικής τελειότητας. Μόνο αυτό που είναι πραγματικά καλό είναι όμορφο. Ό, τι είναι διεφθαρμένο πρέπει να καταδικαστεί ως άσχημο και απωθητικό. Μόνο στον κόσμο της αμαρτίας, από την αμαρτωλή αντίληψη και κρίση μιας διεφθαρμένης καρδιάς, μπορεί η ηθικά διεφθαρμένη καρδιά να θεωρηθεί ελκυστική και ευχάριστη.
Σε στενή σχέση με αυτή την αντικειμενική σημασία της λέξης "χάριτος" χρησιμοποιείται στη Γραφή υπό την υποκειμενική έννοια για να δηλώσει μια στάση χάριτος ή ευχάριστο, μια χαριτωμένη διάθεση, μια φιλική κλίση της καρδιάς που μπορεί κανείς να αποκαλύψει προς τον άλλο. Αυτό είναι αναμφισβήτητα το νόημα της λέξης στη φράση που συμβαίνει συχνά: "να βρεθεί χάρις στα μάτια του [κάποιον]". Κάποιος που βρίσκει χάρη στα μάτια ενός άλλου, συνήθως ενός ανώτερου, διαβάζει στα μάτια του ότι είναι ευνοϊκά ή ευγενικά διατεθειμένοι προς αυτόν, τον βλέπουν με χάρη.
Με την ίδια αίσθηση ευγενικής διάθεσης, η χάρη χρησιμοποιείται στον Λουκά 1:30, όπου ο Γαβριήλ απευθύνει στη μητέρα του Κυρίου: "Μη φοβάσαι, Μαίρη · επειδή ευρήκατε χάρη με τον Θεόν." Ο Θεός ευνοεί ευχάριστη, ευγενική διάθεση, προς τη Μαρία. Η έκφραση χρησιμοποιείται ομοίως στην Πράξη 7:46, όπου ο Στέφανος δηλώνει ότι ο Δαβίδ βρήκε χάρη ενώπιον του Θεού και επιθυμούσε να χτίσει μια σκηνή για τον Θεό του Ιακώβου. Στις Πράξεις 14:26 διαβάζουμε: "Και από εκεί [ο Παύλος και ο Βαρνάβας] ταξίδεψαν στην Αντίοχο, από όπου είχαν προταθεί στη χάρη του Θεού για το έργο που εκπλήρωσαν." Επίσης, στη Ρωμαίους 5:15, η λέξη έχει "αλλ ουχ ως το παραπτωμα ουτως και το χαρισμα ει γαρ τω του ενος παραπτωματι οι πολλοι απεθανον πολλω μαλλον η χαρις του θεου και η δωρεα εν χαριτι τη του ενος ανθρωπου ιησου χριστου εις τους πολλους επερισσευσεν ". Ούτως, αντικειμενικά, η λέξη "χαριτι" υποδηλώνει ομορφιά ή χάρη. υποκειμενικά, υποδηλώνει μια ευγενική διάθεση ή ευνοϊκή στάση απέναντι σε κάποιον.
Επομένως, είναι εύκολο το πώς αποκτάται η έννοια της "χάριτος" που είναι πιο εξοικειωμένη με το μυαλό του πιστού - εκείνου του αμέτοχου ή της απώλειας. Η χάρη με αυτή την έννοια έχει ουσιαστικά την ίδια σημασία με την ευνοϊκή διάθεση που συζητήθηκε παραπάνω, αλλά με έμφαση στον άξιο και άχρηστο χαρακτήρα της. Η λέξη έχει ακόμα την έννοια της φιλικής, ευνοϊκής ή ευγενικής διάθεσης, της στάσης χάριτος που ο Θεός αναλαμβάνει έναντι του λαού Του, αλλά τώρα η ελευθερία και η κυριαρχία της χάριτος του Θεού εμφανίζονται και τονίζονται από την κατάσταση και την κατάσταση των αντικειμένων Τη χάρη του και τα άτομα που λαμβάνουν και δοκιμάζουν αυτήν την χάρη του Θεού.
Η χάρη είναι πάντα κυρίαρχη και ελεύθερη. Πάντα έχει τη βάση μόνο στο Θεό. Αλλά η ελευθερία και η ανεξαρτησία αυτής της χάριτος αποκαλύπτονται με μεγαλύτερη σαφήνεια όταν ο αποδέκτης αυτής της χάρης είναι στον εαυτό του αμαρτωλός που έχει χάσει κάθε αξίωση υπέρ του Θεού και αξίζει μόνο την οργή και την δυσαρέσκειά Του.
Ως εκ τούτου, ο λόγος του Θεού χρησιμοποιεί τον όρο "χάρη" σε αντίθεση με το χρέος, την υποχρέωση ή την εργασία. Όταν οτιδήποτε είναι εκτός έργων ή σύμφωνα με έργα, δεν είναι σύμφωνα με τη χάρη. όταν είναι εκτός χάριτος, δεν μπορεί να εξαντληθεί: "Τώρα σε αυτόν που εργάζεται είναι η αμοιβή που δεν υπολογίζεται για χάρη, αλλά για χρέος" (Ρωμαίους 4:4). Ο μισθωτός δεν λαμβάνει ένα δείγμα της ευγενικής διάταξης του εργοδότη του όταν καταβάλλεται ο μισθός του. Η πληρωμή των μισθών είναι εκτός χρέους.
Αντίθετα, είμαστε "δικαιωμένοι ελεύθεροι από τη χάρη Του μέσω της λύτρωσης που είναι στον Χριστό Ιησού" (Ρωμ.324). Στην δικαιολόγηση μας έχουμε μια αποκάλυψη της ελεύθερης και κυρίαρχης ευγενικής διάθεσης του Θεού προς εμάς. Ως εκ τούτου, εάν είναι "χάρη, τότε δεν είναι πλέον έργα: διαφορετικά, η χάρη δεν είναι πλέον χάρη. Αλλά αν είναι έργα, τότε δεν είναι πλέον χάρη, αλλιώς, η δουλειά δεν είναι πλέον εργασία "(Ρωμαίους 11:6). Έχουμε λύτρωση μέσω του αίματος του Χριστού, της συγχώρεσης των αμαρτιών, όχι σύμφωνα με τα έργα, που θα ήταν αδύνατο, αλλά σύμφωνα με τα πλούτη της χάριτος Του (Εφ. 1:7). Με αυτή την έννοια, λοιπόν, η χάρη είναι μια τέτοια ευνοϊκή διάθεση ή φιλική στάση του Θεού που αποκαλύπτεται ακόμη και σε εκείνους που δεν είναι καθόλου ενθουσιώδεις από μόνοι τους, ναι, οι οποίοι έχασαν εξ ολοκλήρου την καλοσύνη και την ευχή Του και είναι άξιοι θανάτου και καταδίκης.
Ως εκ τούτου, η λέξη "χάρη" στη Γραφή υποδηλώνει τη δύναμη του Θεού, σύμφωνα με την οποία ο αμαρτωλός σωζόμενος σώζεται και παραδίδεται από τη δουλεία της αμαρτίας και της διαφθοράς και γίνεται ευχάριστος στο Θεό. Η χάρη είναι η λειτουργία της φιλικής διάθεσης του Θεού πάνω και στα αντικείμενα του, καθώς και η συμπερίληψη όλων των πνευματικών ευλογιών και αρετών που δίνονται έτσι στα αντικείμενα της εύνοιας του Θεού.
Σημαντικό από την άποψη αυτή είναι το εδάφιο του 1 Πέτρου 5:10, όπου ο όρος «χάρη» χρησιμοποιείται με την πλήρη έννοια: «δε θεος πασης χαριτος ο καλεσας ημας εις την αιωνιον αυτου δοξαν εν χριστω ιησου ολιγον παθοντας αυτος καταρτισαι υμας στηριξαι σθενωσαι θεμελιωσαι. "Ο Θεός είναι ο Θεός κάθε χάριτος.
Αυτό το κείμενο υποδηλώνει ότι ο Θεός είναι ευγενικός στον εαυτό του: Είναι ο ολόπλευρος Θεός. Επιπλέον, αυτό σημαίνει ότι είναι η πηγή και ο συγγραφέας όλων των χάριτων: όπου κι αν βρίσκεστε χάρη, είναι η χάρη του Θεού. Τέλος, υπονοεί ότι είναι ο μόνος και μοναδικός συγγραφέας της χάριτος: εκτός από Αυτόν δεν υπάρχει χάρη. Το δουλεύει και το παραδίδει ως εκδήλωση της δικής του χάριτος.
Αυτή η έννοια της χάριτος ως δύναμη και ευλογία της σωτηρίας η λέξη έχει επίσης στις αποστολικές ευλογίες: "Χάρη σε σας" (Ρωμαίους 1:7, 1 Κορ. 1:3, 2 Κορ. 1:2) «Η χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού να είναι μαζί σας» (Ρωμαίους 16:24 · 1 Κορ. 16:23 · 2 Κορ. 13:14), που μπορεί μόνο να σημαίνει ότι ο Θεός με χάρη Του, μέσω του Χριστού, μπορεί να εργάζεται ευγενικά μέσα και επάνω στην εκκλησία, μπορεί να παραχωρήσει τη χάρη Του στους πιστούς και να τους κάνει συμμετέχοντες όλων των ευλογιών της χάριτος και της σωτηρίας. Όταν ο Θεός είναι ευγενικά προσανατολισμένος προς τους ανθρώπους, τους ευλογεί, και το περιεχόμενο αυτής της ευλογίας είναι η χάρη Του, ακόμα και όταν είναι δυσαρεστημένος και κακώς προσανατολισμένος στους ανθρώπους, καταδικάζει και το αποτέλεσμα είναι δυστυχία και θάνατος. Έτσι η λέξη χρησιμοποιείται πολύ συχνά στη Γραφή. Είναι χάρη μας ότι είμαστε σωζόμενοι (Εφ. 2:8). Ο απόστολος γράφει στο 1 Κορινθίους 15:10: "Αλλά με τη χάρη του Θεού είμαι αυτό που είμαι", προφανώς σημαίνει ότι η δύναμη της χάριτος του Θεού τον έχει κάνει αυτό που είναι. Η χάρη, στον 1 Πέτρο 1:13, αναφέρεται σε όλες τις ευλογίες της σωτηρίας που πρέπει να επωμιστούν πάνω στην εκκλησία στην ημέρα του Χριστού: «Ελπίστε στο τέλος για τη χάρη που πρέπει να φέρετε σε σας στην αποκάλυψη του Ιησού Χριστού."
Έτσι μπορεί να γίνει κατανοητό ότι η λέξη "χάρη" στη Γραφή έχει επίσης την έννοια της ευχαριστίας. Εκεί που διαβάζουμε στην αγγλική μας Αγία Γραφή, "Αλλά ευχαριστώ τον Θεό, ότι ήσασταν οι δούλοι της αμαρτίας, αλλά υπακούσατε από την καρδιά εκείνη την μορφή της διδασκαλίας που σας παραδόθηκε" (Ρωμαίους 6:17), το πρωτότυπο έχει κυριολεκτικά, "Αλλά η χάρη είναι στον Θεό ..." Όταν ο απόστολος αναφωνεί στη Ρωμαίους 7:25, «ευχαριστώ τον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού, του Κυρίου μας», ο Έλληνας έχει, «χάρη στον Θεό». Το πρωτότυπο του γνωστού η δοξολογία του 1 Κορινθίους 15:57 είναι: "Χάρη στον Θεό, ο οποίος μας δίνει τη νίκη ..." Η ίδια έκφραση μπορεί να βρεθεί και σε άλλα αποσπάσματα (2 Κορ. 2:14 · 2 Κορ. 1:3). Το νόημα είναι κατά πάσα πιθανότητα ότι η χάρη αποδίδεται στον Θεό από εκείνους που είναι τα αντικείμενα και που έχουν βιώσει τη δύναμη της χάρης Του, ώστε να μπορεί να λάβει τον έπαινο ως Θεό κάθε χάριτος. Η Γραφή υπογραμμίζει παντού ότι ο Θεός είναι ευγενικός. Είναι ο Θεός της κάθε χάριτος, ο ολόπλευρος Θεός. Είναι ευγενικός στον εαυτό του, εκτός από οποιαδήποτε σχέση με το πλάσμα. Επίσης εδώ πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Θεός είναι ο ανεξάρτητος, ο αυτοδύναμος, ο αυτοδύναμος. Δεν χρειάζεται το πλάσμα. Δεν γίνεται πλουσιότερος μέσω της ύπαρξης του πλάσματος. Μέσα από το πλάσμα αποκαλύπτει μόνο του τον εαυτό του και δοξάζει τον εαυτό του στα πλούτη του, και το πλάσμα μπορεί να τον δοξάσει. Έτσι, όλες οι αρετές του Θεού είναι σ 'Αυτόν ανεξάρτητα και απολύτως.
Αυτό ισχύει και για την αρετή της χάρης. Ο Θεός είναι αιώνια Θεός κάθε χάριτος. Είναι "χάρη". Η ευγένεια είναι ένα χαρακτηριστικό ή τελειότητα του ίδιου του όντος. Η χάρη ανήκει στο ιερό όνομα του Θεού. Έτσι, στο λόφο, ο Κύριος πέρασε μπροστά στον Μωυσή και κήρυξε: Ο Κύριος, ο Κύριος ο Θεός, με έλεος και ευσπλαχνικός, μακροχρόνιος, και άφθονος σε καλοσύνη και αλήθεια »(Εξ. 34:6). Ο Δαβίδ λέει: "Αλλά εσύ, Κύριε, είσαι ο Θεός γεμάτος συμπάθεια και ευσπλαχνία, μακροχρόνια και γεμάτος με έλεος και αλήθεια" (Ψαλ. 86:15). Ο Ψαλμός τραγουδά: «Ο Κύριος είναι ελεήμων και ευσπλαχνικός, αργός προς οργή και άφθονος με έλεος» (Ψαλμός 103:8) και αναφωνεί: «Ο ευσπλαχνής είναι ο Κύριος και δίκαιος. ναι, ο Θεός μας είναι έλεος "(Ψαλμός 116:5). Μέσα και στον ίδιο τον Θεό ο Θεός είναι ευγενικός.
Ορισμός της χάρης του Θεού
Πρέπει να θυμηθούμε τη θεμελιώδη σημασία της λέξης "χάρη". Είναι η αρετή της ευχάριστης και ελκυστικής, όμορφης και χαριτωμένης, με μια ομορφιά που έχει τις ρίζες της και βασίζεται στην ηθική τελειότητα. Με αυτή την έννοια, μπορεί κανείς εύκολα να καταλάβει ότι ο Θεός είναι ευγενικός, γιατί είναι ο Άγιος. Είναι η συνέπεια όλων των καλών, όλων των ηθικών τελειών. Η καλοσύνη είναι η δικιά Του. Είναι ένα φως, δεν υπάρχει καθόλου σκοτάδι σ 'Αυτόν. Είναι δικαιοσύνη, αλήθεια, ειρήνη, αγάπη και ζωή. Είναι το μόνο καλό. Για το λόγο αυτό, ο Θεός είναι επίσης απείρως όμορφος, γοητευτικός, ευχάριστος, ελκυστικός. Όπως η ηθικά διεφθαρμένη χάρη είναι απωθητική και άσχημη, έτσι η ηθικά τέλεια χάρη είναι πραγματικά όμορφη και ευχάριστη.
Κατά την απόλυτη έννοια, λοιπόν, η χάρη στον Θεό είναι η ομορφιά των άπειρων τελειώσεών Του, η γοητεία της θείας του καλοσύνης, όπως λέει ο Ψαλμός 27:4: "Έκανα κάτι που θέλησα από τον Κύριο, για να μπορώ να κατοικήσω στον οίκο του Κυρίου όλες τις ημέρες της ζωής μου, να δω την ομορφιά του Κυρίου και να ερευνήσω στο ναό του. "Ο εμπνευσμένος ποιητής ακούει:" Στην παρουσία Σου είναι πλήρης χαρά. στο δεξί σου χέρι υπάρχουν απολαύσεις για πάντα "(Ψαλμός 16:11) και," Από τη Σιών, η τελειότητα της ομορφιάς, ο Θεός έλαμψε "(Ψαλμ.52:2). Ο Θεός ως ο Άγιος, ως ο απολύτως τέλειος, όπως αυτός που αφιερώθηκε αιώνια στον ίδιο τον εαυτό του, είναι πανέμορφος. Είναι απόλυτη ευχαρίστηση. Όλα που είναι στο Θεό είναι πραγματικά ελκυστικά και γοητευτικά.
Αλλά αυτό δεν είναι όλα. Η παραπάνω περιγραφή αντιλαμβάνεται τη χάρη του Θεού μόνο με την αντικειμενική έννοια, ως χαρακτηριστικό της ομορφιάς. Ωστόσο, μπορούμε επίσης να εφαρμόσουμε το υποκειμενικό νόημα της λέξης "χάριτος", της ευσπλαχνικής διάταξης, στον Θεό στον εαυτό του χωρίς καμία σχέση με το πλάσμα έξω από αυτόν. Με άλλα λόγια, ο Θεός είναι ευγενικός ως Άγιος, ως αυτός που είναι εγωκεντρικός και είναι αφιερωμένος στον εαυτό του, ο οποίος αναζητά και βρίσκει τον εαυτό του ερωτευμένο. Ο Θεός προσελκύεται από τον εαυτό του και είναι ευγενικά διατεθειμένος στον εαυτό του. Είναι γοητευμένος από τη δική του αγάπη. Απολαμβάνει την απεριόριστη ομορφιά Του, γιατί είναι ο τριγωνικός Θεός, ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Ο Υιός είναι ο Λόγος, η ρητή εικόνα της ουσίας του Πατέρα. Σε αυτόν ο Πατέρας εκφράζει όλη την ομορφιά της εικόνας Του. Στο Πνεύμα, ο Υιός επιστρέφει στον Πατέρα και ο Πατέρας σκέφτεται τον εαυτό Του με την αγάπη των δικών του άπειρων τελειών. Από τον Πατέρα, μέσα από τον Υιό, και στο Πνεύμα, ο τριγωνικός Θεός γνωρίζει τον εαυτό Του και σκέφτεται τον εαυτό του με την τέλεια χάρη και τη γοητεία του με άπειρη απόλαυση. Είναι ευγενικά προσανατολισμένος στον εαυτό του.
Ως ιδιότητα του Θεού, η χάρη είναι εκείνη η θεία αρετή σύμφωνα με την οποία ο Θεός είναι η τελειότητα όλης της ομορφιάς και της αγάπης και θεωρεί τον εαυτό του ως τέτοια με άπειρη απόλαυση.
(Herman Hoeksema, Reformed Dogmatics [Grandville, MI: 2004], vol. 1, pp. 154-160)