Περίληψη της Aποκάλυψης του Ιωάννου
Martyn McGeown
(A Summary of the Book of Revelation)
Εισαγωγή: Το βιβλίο της Αποκάλυψης είναι μια σειρά συμβολικών οραμάτων σχεδιασμένων να αποκαλύψουν τον Ιησού Χριστό (1:1). Ο συμβολισμός προέρχεται από την Παλαιά Διαθήκη (ΠΔ) και οι γενικοί κανόνες του συμβολισμού σημαίνουν ότι ένα σύμβολο έχει μία κύρια ιδέα ή σημείο σύγκρισης. Το βιβλίο πρέπει να διευκολύνει την εκκλησία του πρώτου αιώνα (στον οποίο γράφτηκε αρχικά) καθώς και την εκκλησία όλων των ηλικιών. Επομένως, δεν αφορά κυρίως τα γεγονότα που έχουν ήδη εκπληρωθεί (πρόωρα), ούτε είναι μια πρόβλεψη της ιστορίας (ιστορικά), ούτε αφορά το ίδιο το τέλος (μελλοντικό). Διδάσκει την εκκλησία όλων των ηλικιών ότι ο Χριστός έρχεται μέσω της ιστορίας. Το βιβλίο δεν πρέπει να διαβάζεται σαν να καταγράφει γεγονότα με χρονολογική σειρά. Το βιβλίο ανακεφαλαιώνει ή επαναλαμβάνει ολόκληρη τη νέα διανομή και προχωρά με κυκλικό τρόπο, βλέποντας την ίδια ιστορία από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Η πιο φοβερή φιγούρα στο βιβλίο δεν είναι ο δράκος, το κτήνος ή η πόρνη: είναι ο Χριστός. Δεν πρέπει να χάσουμε το βλέμμα του, καθώς διαβάζουμε αυτό το υπέροχο βιβλίο.
Τμήμα 1 (κεφάλαια 1-3): Οι επτά εκκλησίες ήταν πραγματικές ιστορικές εκκλησίες, αλλά είναι επίσης αντιπροσωπευτικές όλων των εκκλησιών. Επτά είναι συμβολικός αριθμός της διαθήκης του Θεού. Το όραμα των κεφαλαίων 4-5 είναι μια παράσταση (όχι κυριολεκτική) του Θεού που κυβερνάει από τον ουρανό (ο θρόνος είναι ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό). Το «έρχεται επάνω» στο 4:1 δεν αναφέρεται σε αρπαγή της εκκλησίας και τα γεγονότα που είναι «εφεξής» δεν αναφέρονται σε γεγονότα στο μακρινό μέλλον, αλλά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα σε ολόκληρη την εποχή της Καινής Διαθήκης (από την Ανάληψη μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία).
Τμήμα 2 (κεφάλαια 4-6): Ο Αρνός (Χριστός) παίρνει το βιβλίο (το διάταγμα του Θεού σε σχέση με τη βασιλεία Του) στην Ανάληψη και αρχίζει να ανοίγει το βιβλίο αμέσως. Οι τέσσερις πρώτες σφραγίδες (τέσσερις ιππείς) δεν μπορούν να αναφερθούν σε τοπικά, απομονωμένα γεγονότα, ούτε στο παρελθόν ούτε στο μέλλον, αλλά στη γενική τάση της παγκόσμιας ιστορίας, όπως σχεδιάστηκε από τον Θεό και εκτελέστηκε από τον Χριστό (τα λευκά, τα κόκκινα, τα μαύρα και τα ανοιχτά άλογα ταξιδεύουν σε ολόκληρη την εποχή της Καινής Διαθήκης και επηρεάζουν ένα τέταρτο των αντρών, δηλαδή το «κανονικό ποσοστό). Η έκτη σφραγίδα φέρνει την ιστορία στο τέλος (6:12).
Διάλειμμα (κεφάλαιο 7): Η Απόκ. 7 αρχίζει να απαντά στην ερώτηση "Ποιος θα είναι σε θέση να σταθεί;" (6:17). Οι υπηρέτες του Θεού είναι σφραγισμένοι. Ποιοι είναι αυτοί: Όλοι οι πιστοί, οι Εβραίοι και οι Εθνικοί, η εκκλησία. Γιατί; 1) Όλοι οι πιστοί είναι σφραγισμένοι (Εφ. 1:13). 2) Όλοι οι πιστοί είναι οι δούλοι του Θεού. 3) Ολόκληρη η ΚΔ μαρτυρεί ότι η εκκλησία της ΚΔ είναι το Ισραήλ (Ρωμ 2, 4, 9 · Γαλην 3, 4, 6 · Εφ. 2 · Παύλος 2 · Τίτλος 2 · Ι Πέτρος 2, κλπ.). Αυτό το κεφάλαιο διαβεβαιώνει την εκκλησία ότι κατά το άνοιγμα των σφραγίδων προστατεύεται από τον Θεό με «σφραγίδα» (αυτό δεν σημαίνει ότι η εκκλησία αφαιρείται από τον κόσμο αλλά διατηρείται πνευματικά στον κόσμο). Ο αριθμός 144.000 είναι ένας συμβολικός αριθμός που αναφέρεται σε όλους τους εκλεκτούς σε οποιαδήποτε δεδομένη χρονική στιγμή στην ιστορία (12x12x1000 · Εφ. 1:13). Θα συναντήσουμε και πάλι τα 144.000 στην Αποκάλυψη 14:1. Στο τέλος του κεφαλαίου μας δίνεται ένα όραμα ολόκληρης της συγκεντρωμένης και δοξασμένης εκκλησίας.
Τμήμα 3 (κεφάλαια 8-9): Οι τρομπέτες δεν μπορούν να έρθουν μετά τις σφραγίδες (χρονολογικά) γιατί μετά την έκτη σφραγίδα το σύμπαν έρχεται στο τέλος του (6: 14ff) και στο κεφάλαιο 8 το σύμπαν (δέντρα, θάλασσες κλπ) είναι ακόμα άθικτο. Αντίθετα, το κεφάλαιο 8 είναι μια εντατικοποίηση των κρίσεων του κεφαλαίου 6. Οι τρομπέτες έχουν τη λειτουργία που προειδοποιούν. Έχουν μεγαλύτερη ένταση από τις σφραγίδες (το ένα τρίτο έναντι ενός τετάρτου επηρεάζεται). Πριν ακούγονται οι τρομπέτες, φαίνεται το όραμα της προσφοράς του θυμιάματος και των προσευχών όλων των αγίων. Αυτό το όραμα (8:1-6) μας δείχνει ότι οι προσευχές μας είναι μέρος της συμβουλής του Θεού και ότι στέλνει κρίσεις σαν απάντηση στις προσευχές μας. Οι τέσσερις πρώτες τρομπέτες σχηματίζουν μια μονάδα (όπως και οι τέσσερις ιππείς της Αποκ. 6): επηρεάζουν τη βλάστηση, τις θάλασσες (δίκτυα μεταφοράς κ.λπ.), ποτάμια (πόσιμο νερό κλπ.) Και τα ουράνια σώματα (ενδεχομένως το κλίμα). Όταν συμβαίνει κάτι έκτακτο με σκοπό να τραβήξει την προσοχή του ανθρώπου, αυτό είναι το πνεύμα της τρομπέτας του Θεού! Μετά τις τέσσερις πρώτες τρομπέτες, ένας άγγελος ανακοινώνει άλλες τρεις σάλπιγγες, τρία δεινά (χειρότερα από τα πρώτα τέσσερα). Το κεφάλαιο 9 περιγράφει τις σάλπιγγες πέντε και έξι. Το αστέρι στο 9:1 είναι σχεδόν σίγουρα ο Σατανάς (Λουκάς 10:18 · Ιωάννης 12:31). Πέφτει στην ανάληψη του Χριστού (Αποκάλυψη 12:5, 9-10). Η πέμπτη σάλπιγγα φυσάει σε όλη την εποχή της ΚΔ και εντείνεται προς το τέλος. Αυτές δεν είναι κυριολεκτικές ακρίδες, αλλά ένας στρατός των δαίμων που φέρνουν τη δυστυχία στους ανθρώπους. Οι εικόνες απεικονίζουν την Έξοδο 10 και στον Ηωήλ 1-2. Αυτές οι κοραλλιογενείς ακρίδες δεν σκοτώνουν τους ανθρώπους, ούτε βλάπτουν τη βλάστηση, αλλά φέρνουν το σκοτάδι (σκοτάδι, απελπισία, σύγχυση, διαφθορά κλπ). Ίσως να προσελκύσουν από αισθησιασμό, αλλά το τσίμπημα τους βρίσκεται στις ουρές τους. Η έκτη τρομπέτα είναι ένας μεγάλος πόλεμος (βλέπε παράλληλα στο κεφάλαιο 16, και παρατηρούμε ότι το ένα τρίτο σκοτώνεται). Αυτά τα άλογα δεν είναι πλέον κυριολεκτικά από αυτά του κεφαλαίου 6.
Διάλειμμα (κεφάλαια 10-11): Αυτά τα οράματα δεν αποτελούν μέρος της 6ης τρομπέτας ή της 7ης σάλπιγγας (η οποία δεν ακούγεται μέχρι το 11:5). Το όραμα του κεφαλαίου 10 μας διαβεβαιώνει για την κυριαρχία και την πιστότητα του Θεού, ότι δεν θα υπάρξει καθυστέρηση στους σκοπούς Του (πρβλ. Ιεζεκ 2:8-3:3). Το κεφάλαιο 11 είναι παρόμοιο με το κεφάλαιο 7, αλλά τώρα η εικόνα είναι μέτρησης αντί για σφράγιση. Ο ναός δεν είναι ούτε ο ναός του Ηρώδη (καταστράφηκε το 70 μ.Χ.), ούτε ένας μελλοντικός χιλιετής ναός (δεν υπάρχει τέτοια υπόσχεση στην Καινή Διαθήκη), αλλά η εκκλησία (Α Κορ 3:16-17, 2 Κο. 6:16 · Εφε 2:21 · I Πέτ 2:5). Η σωστή εκκλησία (οι πραγματικοί προσκυνητές του Θεού) μετριέται και προστατεύεται, αλλά το εξωτερικό δικαστήριο και η πόλη όχι (αυτοί είναι οι υποκριτές και ο ψευδοχριστιανισμός που συνδέεται με την εκκλησία). Υπάρχουν τρεις παράλληλες χρονικές περίοδοι: 42 μήνες (11:2), 1260 ημέρες (11:3) και χρόνος, χρόνοι και μισή ώρα (12:14). Αυτές αναφέρονται σε (κατά προσέγγιση) όλη την περίοδο μεταξύ της Ανάληψης του Χριστού και της Δεύτερης Παρουσίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η εκκλησία προστατεύεται. Οι δύο μάρτυρες δεν είναι δύο μεμονωμένα πρόσωπα (όπως ο Μωυσής και ο Ηλίας, ή ο Ένοχ και ο Ηλίας), αλλά οι δύο χρισμένοι του Ζεχ 4:14 (ήταν τότε οι αστυνομικοί στο Ισραήλ, ο Ζορομπάμπελ και ο Ιησούς) και αναφέρονται στην εκκλησία το επίσημο υπουργείο κήρυξης). Οι δύο άνδρες δεν είναι άτομα όπως η γυναίκα (12:1) και η πόρνη (17:4) και η νύφη (21:9-10) δεν είναι μεμονωμένες γυναίκες. Το νόημα είναι ότι η εκκλησία, όπως εκπροσωπείται από τους μάρτυρες, θα κηρύξει σε ολόκληρη την εποχή της Καινής Διαθήκης (βλέπε Ματθαίος 24:14): θα κηρύξει τη μετάνοια (σάκο, 11:3). θα είναι αήττητη (η φωτιά του 11:5 είναι εικαστική, βλ. Ιερ. 5:14) και μέσω της διακονίας και προσευχών της, ο Θεός θα κρίνει τον κόσμο (βλέπε Ιακ. 5:17 και Αποκ. 8:5). Θα κηρύξουν μέχρι να ολοκληρώσουν τη μαρτυρία τους (και όχι πριν!) (11:7) και μόνο τότε το Θηρίο (που θα εισαχθεί στο κεφάλαιο 13) θα τους σκοτώσει, δηλαδή θα σιωπά για λίγο την επίσημη φωνή της εκκλησίας. Η Αποκ. 11 μας φέρνει και πάλι την έβδομη σάλπιγγα (11:15) στο τέλος του κόσμου.
Τμήμα 4 (Κεφάλαια 12-14): Η αποκάλυψη 12 είναι ένα νέο όραμα (η γυναίκα και ο δράκος) και δεν έρχεται χρονολογικά μετά τα κεφάλαια 8-11. Στην πραγματικότητα, η Αποκάλυψη 12 μας φέρνει πίσω στην αρχή της εποχής του ΚΔ. Η γυναίκα (12:1) είναι η εκκλησία (Παλαιά Διαθήκη Ισραήλ). ο δράκος είναι ο διάβολος (12:3). το παιδί άνθρωπος είναι ο Χριστός (12:5) και η γυναίκα (12:6ff.) είναι η εκκλησία (ΚΔ εκκλησία). Στην Παλαιά Διαθήκη η εκκλησία ήταν «έγκυρη» (από τη Γένεση 3:15) με την υπόσχεση του Χριστού. Κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου ο διάβολος πολέμησε έναν πόλεμο σε δύο μέτωπα: προσπάθησε να αποτρέψει τον ερχομό του Χριστού και να τον καταστρέψει. και προσπάθησε να κατηγορήσει τους αγίους στον ουρανό. Λόγω του θανάτου, της ανάστασης και της ανάληψης του Χριστού απέτυχε και στα δύο μέτωπα και τώρα πολεμά εναντίον της εκκλησίας. Ο Θεός προστατεύει την εκκλησία από το διάβολο. Η Αποκάλυψη 13 θα μας διδάξει πώς ο διάβολος καταδιώκει τον πόλεμο ενάντια στην εκκλησία μέσω του θηρίου (Αντιχριστιανική βασιλεία).
Η Αποκάλυψη 13 είναι ένα ξεχωριστό όραμα που σχετίζεται με το κεφάλαιο 12. Εξηγεί πώς ο απογοητευμένος δράκος πολεμά με το υπόλοιπο σπόρο της γυναίκας (12:17). Χρησιμοποιεί διάφορα όργανα, δηλαδή τον κακό κόσμο που περιγράφεται κάτω από την απεικόνιση των θηρίων. Το θηρίο από τη θάλασσα είναι μια πολιτική οντότητα, σύνθετο από τέσσερα θηρία του Δανιήλ 7. Η ανάπτυξή του και η σταδιακή αποκάλυψή του συμβαίνουν σε 42 μήνες (αυτή η συμβολική περίοδος είναι παράλληλη με την προφητεία των Δύο Μαρτύρων [11:3] και η κατοικία της γυναίκας στην έρημο [12:6, 14] Έτσι βλέπουμε τρεις παράλληλες χρονικές περιόδους 42 μηνών, 1260 ημερών και χρόνου, χρόνους και μισό χρόνο ή τρεισήμισι χρόνια). Κάθε μία από αυτές τις περιόδους αναφέρεται σε ολόκληρη την εποχή της Καινής Διαθήκης, ξεκινώντας με την Ανάληψη του Χριστού. Στο τέλος της ιστορίας, για σύντομο χρονικό διάστημα, ο Σατανάς δημιούργησε ένα παγκόσμιο, καθολικό, ανθρωποκεντρικό, διάβολο λατρευτικό, αμαρτωλό Θεό, που μισεί τον Χριστό, βλάσφημο, κακό βασίλειο. Μια άλλη πτυχή της βασιλείας του Σατανά είναι θρησκευτική, που φαίνεται στο δεύτερο θηρίο, από τη γη (13:11). Το βασίλειο του Αντίχριστου απαιτεί καθολική υπακοή (ακριβώς όπως το Αρνί "σφραγίζει" τον λαό του στα μέτωπά τους, έτσι το κτήνος σηματοδοτεί τους οπαδούς του στα χέρια και τα μέτωπά τους, υποδηλώνοντας την υπακοή του σώματος και της ψυχής). Το σημάδι του θηρίου είναι κάποια ένδειξη πνευματικής υπακοής. Δεν είναι απαραίτητα ένα φυσικό ή ορατό πράγμα (γραμμοκώδικες, μικροτσίπ, κ.λπ.). Το σημάδι ή ο αριθμός του θηρίου είναι 666, που σημαίνει θεός άνδρας (ένας μικρός από 7) μέχρι τον n βαθμό.
Η Αποκάλυψη 14 μας διαβεβαιώνει (με παρόμοιο τρόπο με την Αποκάλυψη 7) ότι, ενώ το κτήνος είναι στην υπεροχή του και φαίνεται να θριαμβεύει, ο Αμνός εξακολουθεί να στέκεται στο βουνό Σιών (Ψαλμοί 2:6, Εβρ. 12:22) και όλοι οι 144.000 του είναι ασφαλές μαζί Του. Το Αρνί που στέκεται στο βουνό Σιών συμβολίζει την κυριαρχία του Χριστού στην εκκλησία Του. Η απάντηση σε αυτό είναι η λατρεία (14:2-3). Τρεις άγγελοι φέρνουν τρία μηνύματα άνεσης: Πρώτον, ο Θεός είναι κυρίαρχος. Λατρέψτε τον (κεφ. 7). Δεύτερον, η Βαβυλώνα έχει πέσει (εδ.8). Τρίτον, οι οπαδοί των θηρίων θα είναι καταδικασμένοι (βλ. 9-13). Αυτά τα μηνύματα είναι μια άνεση και μια προειδοποίηση. Αυτό ακολουθείται από ένα όραμα για το τέλος κάτω από την απεικόνιση του μανδύα των σταφυλιών. Το όραμα μεταδίδει την ιδέα της απόλυτης καταστροφής στο πιεστήριο της οργής του Θεού (βλ. Ιησ. 63 · Αποκάλυψη 19:15).
Τμήμα 5 (Κεφάλαια 15-16): Σε αυτά τα κεφάλαια βλέπουμε τα φιαλίδια της οργής του Θεού να εκτοξεύονται σε έναν απείθαρχο και σκληρυμένο κόσμο. Είναι σαφές ότι αυτό το όραμα αφορά γεγονότα πριν την τελική συγκομιδή του κεφαλαίου 14. Το κεφάλαιο 15 είναι προπαρασκευαστικό: το όραμα μας θυμίζει την Έξοδο 15 και μας διαβεβαιώνει για τη δικαιοσύνη της οργής του Θεού. Τα φιαλίδια εκχέονται στο κεφάλαιο 16. Η επίδραση είναι παρόμοια με την εμφύσηση των επτά σαλπίγγων (τα πρώτα τέσσερα φιαλίδια επηρεάζουν τη δημιουργία από την οποία εξαρτάται ο άνθρωπος, τα δεύτερα τρία φιαλίδια επηρεάζουν πιο άμεσα την βασιλεία του ανθρώπου). Το έκτο φιαλίδιο δημιουργεί τις απαραίτητες συνθήκες για το Αρμαγεδδών. Ο ποταμός Ευφράτης στερείται, πράγμα που σημαίνει ότι απομακρύνεται ένα φράγμα (Ισ 44:27), έτσι ώστε ο ασεβής κόσμος να συγκεντρωθεί ενάντια στην εκκλησία για να τον καταστρέψει. Αυτό γίνεται από τους δαίμονες από τα στόματα του δράκου, του θηρίου και του ψευδοπροφήτη, που εξαπατούν τα έθνη για να τα συγκεντρώσουν στη μάχη. Ο Αρμαγεδδώνος (ονομάζεται Μεγιδό) είναι μια μάχη στην οποία ο Θεός συγκεντρώνει εχθρούς ενάντια στον λαό Του, όπου όλα φαίνονται απελπιστικά και όπου ο Θεός διασώζει τον λαό Του ξαφνικά και θαυματουργά. Ο Θεός συγκεντρώνει τους ασεβείς μαζί για την καταστροφή τους (Ιωάννης 4:1-3, 14-16 · 5:19-21 · Ιωήλ 3:1-2, 11-14 · Μίχα 4:11-13 · Ζαχ. 12:2-3, 14:1-5, Αποκ. 20:7-9). Το έβδομο φιαλίδιο χύνεται. Αυτό συλλαβίζει την απόλυτη καταστροφή του κόσμου σε γλώσσα παρόμοια με την έκτη σφραγίδα και την έκτη σάλπιγγα (Αποκάλυψη 6:12-17 · 11:15-19).
Τμήμα 6 (Κεφάλαια 17-19): Η καταστροφή της Μεγάλης Βαβυλώνας, η πόρνη και το θηρίο.
Τα γεγονότα του κεφαλαίου 17 συμβαίνουν πριν από τα γεγονότα του κεφαλαίου 16:12ff. Η Βαβυλώνα είναι ο κόσμος στην αποπλάνησή της, δελεάζοντας τους ανθρώπους με ευχαρίστηση και πολυτέλεια (Ι Ιωάννης 2:16). Έχει απεικονιστεί ως πόλεμος (γοητευτικός, πολυτελής, ερωτευμένος κ.λπ.) και μια πόλη (ισχυρή, πλούσια, ηδονιστική, κλπ.). Έχει ένα είδος συμβιωτικής σχέσης με το θηρίο (17:3, βλέπε 13:1). Από ένα ασφαλές σημείο στην έρημο (βλ. 12:14), ο Ιωάννης τη βλέπει με έκπληξη. Ένας άγγελος περιγράφει την ιστορική εξέλιξη του θηρίου (τα επτά κεφάλια του και δέκα κέρατα). Το θηρίο είχε πολλές ιστορικές εκδηλώσεις. Την ημέρα του Ιωάννη, η έκτη εκδήλωση βρισκόταν στην εξουσία (το έκτο κεφάλαιο ή το έκτο βουνό, 17:9-10). Στο μέλλον, το κτήνος θα ανέβαινε και πάλι σε μια άλλη μορφή (το έβδομο κεφάλι ή το έβδομο βουνό), και θα εξελιχθεί στο όγδοο βασίλειο (17:11). Το έκτο κεφάλι / βουνό είναι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Το έβδομο κεφάλι / βουνό θα είναι μια μελλοντική, παγκόσμια πολιτική αυτοκρατορία, και σε αυτήν την αυτοκρατορία δέκα βασιλιάδες (ένας τέλειος αριθμός) θα δώσουν τη δύναμή τους (17:12). Είναι πιθανό ότι η κακομεταχείριση θα τους παρασύρει σε σύμμαχο με το θηρίο. Αλλά ο Θεός θα ανατρέψει την πόρνη, το θηρίο και τον δράκο. Η καταστροφή τους περιγράφεται στα κεφάλαια 18, 19 και 20.
Το Κεφάλαιο 18 περιγράφει την πτώση της Βαβυλώνας / της πόρνης (βλ. Ιησ. 13:19-21 · 21:9 · 47:1-15 · Ιερ. 51:6-9 · 60-64 · Ιεζεκ 27:29-36). Η πτώση της Βαβυλωνίας είναι ξαφνική, βέβαιη, πλήρης, τελική και δίκαιη. Είναι η ευκαιρία του θρήνος (αλλά όχι της μετάνοιας) του κόσμου. Το κεφάλαιο 19 είναι η χαρούμενη γιορτή του ουρανού κατά την πτώση της Βαβυλώνας, η αναγγελία του δείπνου του γάμου του Αρνίου και ένα όραμα του Δεύτερου Ερχομού, που κορυφώνεται (και πάλι) στη μάχη του Αρμαγεδώνα (βλ. 14:14-20 · 16:12-21 · 20:7-10) με την απόλυτη καταστροφή του θηρίου, του ψεύτικου προφήτη και όλων των ασεβών κάτω από την απεικόνιση των σκύλων που σέρνουν στη σάρκα τους (βλ. Ιεζ. 39:4, 17-19). Σαφώς, η Αποκάλυψη 19 μας φέρνει και πάλι στο τέλος της ιστορίας.
Τμήμα 7 (Κεφάλαια 20-22): Η δέσμευση του Σατανά, η βασιλεία των αγίων και η Νέα Δημιουργία.
Τα γεγονότα της Αποκάλυψης 20 δεν συμβαίνουν χρονολογικά μετά τα γεγονότα της Αποκάλυψης 19. Αυτό είναι σαφές επειδή η Αποκάλυψη 19 περιγράφει το τέλος του κόσμου (όπως έκανε 6:12ff · 11:15ff · 14:14ff · και 16:17ff.). Η Αποκάλυψη 20 περιγράφει δύο μεγάλα γεγονότα. Πρώτον, στην γη ο Σατανάς είναι δεσμευμένος. Αυτό συμβαίνει στο σταυρό (Ιωάννης 12:31) και καθιστά δυνατή την εκκλησία να συγκεντρωθεί κατά την εποχή του ΚΔ. Η δέσμευση του Σατανά συσχετίζεται με μια συγκεκριμένη δραστηριότητα, την εξαπάτηση των εθνών για να τους φέρει εναντίον του λαού του Θεού (εδ. 3, 8). Η περίοδος κατά την οποία δεσμεύεται ο Σατανάς είναι 1.000 χρόνια, η οποία είναι μια συμβολική περίοδος που αναφέρεται σε ολόκληρη την εποχή της ΚΔ.
Ενώ ο Σατανάς δεσμεύεται στη γη, οι άγιοι βασιλεύουν με τον Χριστό στον ουρανό. Ο Ιωάννης βλέπει "ψυχές" (εδ. 4). Δεν βλέπει τους ανθρώπους που ζουν στη γη, αλλά ψυχές στον ουρανό. Αυτές οι ψυχές δεν είναι γήινοι βασιλιάδες αλλά αποκεφαλισμένοι μάρτυρες, αναφερόμενοι στους διωκόμενους αγίους όλων των ηλικιών (εδ. 4). Στο βιβλίο της Αποκάλυψης, οι θρόνοι βρίσκονται στον ουρανό (βλ. επίσης την Έφε. 2:6 · Α Κορινθίους 6:2-3) και ο θρόνος του διαβόλου είναι στη γη (2:13 · 13:2 · 16:10). Δεν υπάρχει τίποτα στην Αποκάλυψη 20 που να προτείνει ένα επίγειο βασίλειο χριστιανών ή Εβραίων για 1.000 χρόνια. Όλες αυτές οι ιδέες διαβάζονται στο πέρασμα από αλλού. Η Αποκάλυψη 20 περιγράφει τη νίκη των αγίων στις ψυχές τους στο θάνατο. Τίποτα δεν μπορεί να τα χωρίσει από τον Χριστό. Βασιζόμενη στην ψυχή με τον Χριστό στον ουρανό ονομάζεται «η πρώτη ανάσταση» (5). Η δεύτερη ανάσταση θα είναι η ανάσταση του σώματος στον Δεύτερο Ερχομό του Χριστού. Η κατάσταση των ασεβών κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου δεν περιγράφεται στην Αποκάλυψη 20, εκτός του ότι "οι υπόλοιποι νεκροί δεν έζησαν πάλι" (5).
Στο τέλος των 1.000 χρόνων ο Σατανάς χαλαρώνει, συγκεντρώνει τον Γκογκ και τον Μαγκόγκ (ο ίδιος Γόγκ και ο Μαγκόγκ καταστράφηκαν στις 14:17, 16:16 και 19:17 και προφήτευαν στον Ιεζεκιήλ 38-39) ενάντια στην εκκλησία. Το αποτέλεσμα είναι ξαφνική, τελική καταστροφή των ασεβών και του ίδιου του Σατανά (20: 9-10), ακολουθούμενη από μία, τελική, γενική, δημόσια κρίση.
Η Αποκάλυψη 21-22 είναι το τελικό όραμα, η ευλογία της νέας δημιουργίας με την δοξασμένη εκκλησία ως νύφη του Χριστού στο κέντρο της. Η νέα δημιουργία έχει υποσχεθεί στο Ησαΐα 65: 17ff. II Κορ 5:17. και ΙΙ Πέτρου 3: 7-14.
Πρέπει να προσέξουμε να μην σκεφτόμαστε την Αποκάλυψη 21-22 με σαρκικούς όρους. Η ευλογία της νέας δημιουργίας είναι η συντροφικότητα με τον Θεό στον Ιησού Χριστό (τη σκηνή του Θεού, το νερό της ζωής, το οποίο στη Γραφή είναι συμβολικό του ανανέωσης του Πνεύματος [Ιωάννης 4: 10-14 · 7: 37-39]), δρόμους του χρυσού. Αποκάλυψη 21: 9ff. είναι μια περιγραφή της δοξασμένης εκκλησίας κάτω από την απεικόνιση μιας όμορφης πόλης. Στο εδάφιο 9 ο άγγελος λέει ότι θα δείξει «τη Νύφη, τη γυναίκα του Αρνίου», όπου ο Ιωάννης βλέπει «την ιερή Ιερουσαλήμ» που κατεβαίνει από τον ουρανό. Σαφώς, πρέπει να τα αναγνωρίσουμε, δηλαδή, η σύζυγος του Αρνίου είναι η νέα Ιερουσαλήμ! (Παύλος 4:26 · Εβρ 11:10, 16 · 12:22 · Αποκ. 3:12). Πράγματι, οι παραλληλίες μεταξύ αυτού του χωρίου και του Ιεζεκιήλ 40-48 είναι αδιαμφισβήτητες (σύγκριση 21: 9-10 με Ιεζ. 40: 2-4 · ότι το τελευταίο χωρίο δεν είναι η υπόσχεση ενός χιλιετήμου ναού, αλλά η υπόσχεση της αιώνιας ζωής κάτω από τις εικόνες ενός ναού στην ΠΔ). Όταν η εκκλησία είναι χωρίς κηλίδες ή ρυτίδες (Εφ 1: 4 · 5:27 · Ιούδα 24) θα είναι σαν μια αγία κοινότητα, όμορφη με τη δόξα και την αγιότητα του Χριστού (απεικόνιση της πόλης · θεμέλια · χρυσός και πολύτιμοι λίθοι · τοίχοι , και τα λοιπα.). Ευλογημένη καθολικότητα (επανάληψη του αριθμού 12 και των παραγώγων του [144] και τα ονόματα των αποστόλων και των φυλών του Ισραήλ), ευλογημένη δραστηριότητα, ευλογημένη μονιμότητα: αυτά είναι χαρακτηριστικά του οράματος. Η Αποκάλυψη 22 προσθέτει την απεικόνιση ενός κήπου (παράδεισος, ποταμός ζωής, δέντρο της ζωής, βλ. Ιεζ. 47) καθώς και την ευδαιμονία της συντροφιάς με τον Θεό στον Χριστό (βλέπε ΙΙ Κορ. 4: 6). Βέβαια, το μάτι δεν το έχει δει κλπ. (Βλ. Α Κορ. 2: 9)!
Το βιβλίο τελειώνει με υποσχέσεις και προτροπές. Κατάλληλα, το βιβλίο κορυφώνεται με την προσευχή της εκκλησίας: «Ακόμα κι έτσι, έλα, Κύριε Ιησού», και η αγιότητα («η χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού να είναι μαζί σας.» Αμήν. [22:21]).