Świętość Kościoła/The Holiness of the Church
Pastor Angus Stewart
W Credo Apostolskim, chrześcijanin wyznaje: „Wierzę w święty kościół powszechny”. W Liście do Efezjan 5:25-27 czytamy: „Mężowie, miłujcie żony swoje, jak i Chrystus umiłował Kościół i wydał zań samego siebie, aby go poświęcić, oczyściwszy kąpielą wodną przez Słowo, ażeby przedstawić go sobie chwały pełnym Kościołem, niemającym skazy ani zmarszczki, ani czegoś podobnego, ale żeby był świętym i niepokalanym”.
Świętość kościoła nie odnosi się do ceremonii i okazałej liturgii albo do budzącej podziw architektury. Kościół nie jest też święty z powodu swojej czcigodnej historii czy swojego związku ze świętymi postaciami z przeszłości.
Kościół to ludzie, wybrani w Chrystusie „przed założeniem świata”(Efez.1:4), odkupieni krwią przelaną na krzyżu (Efez. 5:25) i wezwani do tego aby być świętymi (Efez. 1:1, 4). Kościół nie jest święty z tego powodu, ze posiada kilku świętych, takich jak pastorzy, starsi czy diakoni, ale z powodu świętości wszystkich swoich wierzących: pobożnych pracowników biurowych, dzieci, robotników, gospodyń domowych, emerytów i rencistów.
Świętość pojedynczego wierzącego jest jego duchowym odseparowaniem się od złego świata i oddaniem się w całości w Trójcy Jedynemu Bogu. Podobnie świętość kościoła (rozumianego jako społeczność wierzących) jest jego prawdziwą duchową czystością, jego oddaniem się w miłości Chrystusowi, jako Głowie i Małżonkowi (Efez. 5:24). A zatem świętość jest esencją kościoła. Bez świętości kościół nie istnieje.
Świętość kościoła jest atakowana. Kościół jest pod presją aby dostosować się do świata w swoim myśleniu i stylu życia (Rzym. 12:1-2). Niebiblijny ekumenizm jest nie do zaakceptowania przez prawdziwy kościół: „Czy powinieneś był pomagać bezbożnym i miłować tych, którzy nienawidzą Pana?” (2 Kronik 19:2). Fałszywe nauczanie jest wrogiem świętości kościoła, bowiem głoszenie „innej ewangelii”, „innego Jezusa” w „innym duchu”, prowadzi do skażenia kościoła (2 Kor. 11:3-4).
Świętość kościoła chroniona jest za pomocą dyscypliny kościelnej przed tymi, których nauczanie jest sprzeczne z wyznaniem wiary kościoła albo tymi, których styl życia jest bezbożny. Tam gdzie ustanowiona na Bożych zasadach dyscyplina kościelna jest odrzucana, cały kościół ulegnie skażeniu, bowiem „trochę kwasu całe ciasto zakwasza” (1 Kor. 5:6).
Świętość kościoła jest w głównej mierze spowodowana i zachowywana przez zwiastowanie czystej Ewangelii Chrystusa, wyrażonej i zapieczętowanej w sakramencie chrztu i Wieczerzy Pańskiej. Rozdział 5 Listu do Efezjan przedstawia kościół jako oblubienicę Chrystusa , grzech jako nieczystość i naucza nas, że Chrystus uświęca i oczyszcza kościół przez „kąpiel wodną przez Słowo” (Efez. 5:26). Przez niesfałszowane zwiastowanie, Chrystus nie tylko naucza czym jest prawdziwa świętość, powołując nas do niej, ale również w ten sposób, stwarza świętość w Swoich członkach przez Ducha Świętego.
Chrystus wzywa Swój kościół aby „był mu poddany we wszystkim” (Efez. 5:24). Zakładane społeczności muszą być posłuszne Chrystusowi w wiernym zwiastowaniu, zarządzaniu sakramentami, dyscyplinie, uwielbieniu i kierowaniu. Bez tego, wyznawanie Chrystusa Panem to obłuda. Podobnie, żyjąc w tym świecie, członkowie kościoła, w myślach, w mowie i uczynkach, muszą być poddani Chrystusowi „we wszystkim”.
Bóg wybrał kościół, „abyśmy byli świętymi” (Efez. 1:4), a Chrystus „wydał zań samego siebie, aby go poświęcić” (Efez. 5:25-26). W ten sposób, świętość kościoła ( stopniowo w tym czasie a w sposób doskonały w niebie) jest celem zarówno wybrania jak i odkupienia. Świętość kościoła( włączając w to usunięcie nieczystości, zmazy i skazy grzechu) jest nieskażonym pięknem oblubienicy Chrystusa, o wiele większym niż całe piękno wszelkiego stworzenia.
Świętość kościoła jest też jego chwałą, chwałą, która odbija i przekazuje dalej chwałę w Trójcy Jedynego Boga, Pana Swojego świętego kościoła.
Aby uzyskać więcej informacji w języku polskim, kliknij tutaj.