Jedność Kościoła/The Unity of the Church
Pastor Angus Stewart
Jedność kościoła opisana została w Apostolskim Wyznaniu Wiary: „Wierzę w święty kościół powszechny” (kościół występuje tutaj w liczbie pojedynczej). Naucza się na jej temat, dla przykładu, w Liście do Efezjan 4:4-6: „Jedno ciało i jeden Duch, jak też jesteście powołani w jednej nadziei powołania waszego. Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest, Jeden Bóg...”.
Jeden kościół Chrystusa, który oddaje cześć i służy Bogu w Trójcy Jedynemu, Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu, jest żywym organizmem („jedno ciało”), którego jedyną Głową jest Jezus Chrystus („Jeden Pan”) a jedyną ożywiającą zasadą, Duch Święty („jeden Duch”).
Najgłębiej osadzoną podstawą jedności kościoła jest fakt, że w Swej Istocie Bóg jest Jeden(„Jeden Bóg”). Dlatego też kościół jest, i jedynie być może, jeden (nie mamy zaś dwóch czy więcej kościołów). Jedność kościoła została ustanowiona przez Boga wiecznym dekretem, bowiem „wybrał nas w Nim[ w Chrystusie] przed założeniem świata” (Efez. 1:4). Na arenie historii świata, na przestrzeni wieków, Bóg skutecznie powołuje Swoich wybranych, z ciemności grzechu i przekleństwa do „jednego ciała” Jezusa Chrystusa. Tak oto Boży wybrani są duchowo ochrzczeni „jednym chrztem”: ‘Albowiem przez jednego Ducha my wszyscy w jedno ciało jesteśmy ochrzczeni’ (Rzym. 12:13).
Duch Święty zamieszkuje w Chrystusie, głowie kościoła i w wierzących, jako Jego[Chrystusa] członkach, ponieważ „jeśli kto Ducha Chrystusowego nie ma, ten nie jest jego” (Rzym. 8:9).
„Jeden Duch”, we wszystkich wierzących, zaświadcza o prawdzie Słowa Bożego, i dlatego też prawdziwi chrześcijanie przyjmują za prawdę wszystko to co objawione jest w Piśmie Świętym(„jedna wiara”). Podobnie, Lud Boży powołany jest do „jednej nadziei”, w której, w „Jednym Duchu”, z modlitwą i tęsknotą oczekuje „objawienia chwały wielkiego Boga i zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa” (Tytus 2:13).
Jezus Chrystus to „jeden Pan” kościoła, którego jest włodarzem i nad którym posiada pełną władzę. Kościół nie należy do siebie samego ale do Wiernego Zbawiciela, który nabył go Swoją drogocenną krwią. Chrystus, jedyny Pan kościoła i jego odkupiciel, powołuje go i tworzy zeń „ jedno ciało”, ożywiając je przez Swojego „jednego Ducha”, przekazując jednocześnie „jedną wiarę”,”jedną nadzieję” i „jeden chrzest”.
To, i tylko to, stanowi o jedności kościoła. Nie odnajdziemy jej w społecznościach, które w pełni nie uznają panowania Chrystusa we wszystkich dziedzinach, ale w miejsce tego, odwracają się od „jednej wiary” i „jednej nadziei” Pisma Świętego idąc na kompromis z grzechem, światem i fałszywymi kościołami. Jedność kościoła nie zasadza się też na podzielanych poglądach politycznych czy wspólnym statusie społecznym. Jedność kościoła Chrystusa jest ponad wszystkimi ziemskimi różnicami takimi jak rozwarstwienie społeczne, kolor skóry, płeć, wiek i tym podobne , które owa jedność przezwycięża, bowiem „nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, cudzoziemca, Scyty, niewolnika czy wolnego, ale wszystkim i we wszystkich [jest] Chrystus” (Kolosan 3:11).
Ta jedność kościoła jest faktem. Tak też ogłasza to Duch Święty: „Jest jedno ciało”; nie zaś „Musicie stworzyć jedno ciało”. Owa jedność nie jest kreowana przez nas ale jest darem suwerennej Łaski Bożej. Kościół natomiast wezwany jest do tego aby „zachować jedność Ducha w więzi pokoju” (Efez. 4:3). Jest to udziałem tych wierzących, którzy w „jednym Panu” i przez „jednego Ducha” kochają, wyznają i trwają niewzruszenie przy „jednej wierze” i „jednej nadziei”, jak i tych, którzy ochotnie i z radością, używają swoich darów z pożytkiem i dla zbawienia innych członków „jednego ciała”. A czynią to „z wszelką pokorą, łagodnością i cierpliwością” (Efez. 4:2).
Aby uzyskać więcej informacji w języku polskim, kliknij tutaj.